- üsyankar
- ə. və f. 1)itaət etməyən, boyun əyməyən, tabe olmayan; 2) asi olan
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
üsyankar
Look at other dictionaries:
üsyankar — <ər. üsyan və fars. . . . kar> 1. Bax üsyançı. <Kapitan qərargah rəisinə:> Biz . . üsyankarları taparıq. S. Vəliyev. 2. sif. Narazılıq, qəzəb, hiddət ifadə edən. Üsyankar baxış. – Firidun Musa kişinin üsyankar bir sifətlə Hikmət… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
asi — ə. 1) itaət etməyən, sözə qulaq asmayan; 2) üsyançı, üsyan edən, üsyankar; 3) günahkar, təqsirkar; 4) özündən çıxan, coşan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
kafir — ə. 1) islam dinində olmayan, müsəlman olmayan; 2) heç bir dinə sitayiş etməyən, dinsiz; 3) m. itaətsiz, üsyankar; 4) m. qırışmal, cüvəllağı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
marid — ə. 1) itaət etməyən, ram olmayan; üsyankar; 2) m. iblis, şeytan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
üsyançı — is. 1. Üsyanda iştirak edən, üsyan iştirakçısı. <Qəhrəman:> Gah bizim qoşun, gah da üsyançılar qalib gəlirdilər. H. N.. <Komandan:> Məqsəd xalqı qırmaq deyil, üsyanı yatırdıb, üsyançıları ələ gətirməkdir. Ə. H.. 2. məc. Haqsızlığa və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
